ELVEDA

güneş doğdu yine sensiz,
geceyi terkeden onca insan
şimdi güne katlanmak zorunda.
sokaklar kalabalık ama sessiz.
ben yine aynı umutla yürüyorum,
yüzümde acının verdiği sert ama boş ifade.
seni arıyorum,herkesi sana benzetiyor,
ama yerine kimseyi koyamıyorum.
yürümeye mahkum gibiyim ,
adımlarım sert,ama ürkek.
biraz hasta,biraz halsiz ve çokça çaresiz.
güneş yine sensiz batıyor,
gökyüzü yine siyaha boyandı.
gözleri mde uyku yok,
yine amansızca ellerini arayacak ellerim,
yine kan akarcasına yaş akacak gözlerimden,
silen olmayacak,kimse duymayacak hıçkırıklarımı.
sen beni hiç yaşamamış gibi sarılırken birine,
ben seni içimde sensiz yaşayacağım.
gecenin karanlığı kaplayacak yüreğimi,
yorgan olup üzerime serilecek yıldızlar.
ve ben;
senin bana"elveda "dediğin o sokak lambasının altında,
kendi kendimle konuşup,şarap şişesine sarılıp ağlayacağım...